Όταν πριν από μερικούς μήνες διαπιστώσαμε ότι διάφορα επιστημονικά σωματεία ή φορείς περιβαλλοντικού χαρακτήρα εισπράττουν χορηγίες από τα ΕΛΠΕ αποφασίσαμε να τους στείλουμε μια επιστολή. Θέλαμε να μάθουμε αν γνωρίζουν ότι ο χορηγός τους είναι μέσα σχεδόν σε όλες τις κοινοπραξίες που σχεδιάζουν έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων στις θάλασσες και στα βουνά μας. Επίσης, καθώς η αναζήτηση μας για κάποια δημόσια τοποθέτηση των εν λόγω φορέων ενάντια στα αναχρονιστικά και επικίνδυνα σχέδια κράτους και πετρελαϊκών είχε αποβεί άκαρπη, μέσω της επιστολής μας ζητήσαμε να μάθουμε ποια είναι η θέση τους.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση
Κάποιοι από τους παραπάνω φορείς μπήκαν στον κόπο και μας απάντησαν. Συγκεκριμένα πήραμε απάντηση
από τον Αρκτούρο και από το Σύλλογο Ελλήνων Ωκεανογράφων (ΣΕΩΚ).
Ο Αρκτούρος δεν ασχολήθηκε και πολύ με την αγωνία μας, δεν σχολίασε καν τις χορηγίες των ΕΛΠΕ. Απάντησε απλώς ότι η θέση τους για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων είναι γνωστή, έχει διατυπωθεί πολλές φορές (...) και μας παραπέμπουν στις δράσεις τους-χωρίς ωστόσο κάποιο link παραπομπής. Αν θέλουμε να μάθουμε τη θέση τους, ας ψάξουμε να τη βρούμε! Εμείς δεν εντοπίσαμε κάποια επίσημη τοποθέτηση ή ανακοίνωση ή δράση του Αρκτούρου ενάντια στο έγκλημα που σχεδιάζεται στη χώρα μας, αν βρείτε εσείς θα χαρούμε να μας την κοινοποιήσετε.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση
Ο Σύλλογος Ελλήνων Ωκεανογράφων μας απάντησε με μία μακροσκελή επιστολή την οποία παραθέτουμε εδώ.
Από την απαξίωση που μας επιφύλασσε ο Αρίων και από τις απαντήσεις του Αρκτούρου και του ΣΕΩΚ έγινε σαφής η θέση τους –γιατί αυτή ακριβώς είναι η θέση τους: η σιωπή.
Ο Πόντιος Πιλάτος πέρασε στην ιστορία «νίπτοντας τας χείρας του» , χαρακτηριστικό παράδειγμα της σημασίας που έχει η σιωπή για την έκβαση μιας υπόθεσης.
Απαντήσαμε -ως οφείλαμε; -στο ΣΕΩΚ και στη συνέχεια δεν δημοσιεύσαμε καν τις επιστολές που ανταλλάξαμε γιατί ο δικός μας στόχος ήταν να βρούμε συμμάχους στην υπεράσπιση των θαλασσών και των δασών μας, όταν καταλάβαμε ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί με Αρίων, Αρκτούρο και ΣΕΩΚ, δεν ασχοληθήκαμε άλλο μαζί τους και ψάξαμε αλλού για συμμαχίες, εκεί που δε φτάνουν οι χορηγίες των ΕΛΠΕ.
Για την ιστορία, εδώ μπορείτε να διαβάσετε την απάντηση που στείλαμε τότε στον ΣΕΩΚ:
Πριν λίγες μέρες, στην επίσημη σελίδα του ΣΕΩΚ στο facebook, απαντώντας σε σχόλιο ατόμου που ασκούσε κριτική για τη στάση του σωματείου (για την ιστορία η κοπέλα που ασκούσε την κριτική δεν είναι μέλος της ομάδας μας, ούτε καν έχει έλθει ποτέ σε επικοινωνία μαζί μας, άλλωστε, όπως η ίδια γράφει, εκπροσωπεί αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό της) ο ΣΕΩΚ, μεταξύ άλλων -γνωστών σ’εμας επιχειρημάτων- γράφει:
«Δεν έχει πέσει στην αντίληψή μας να έχουμε γίνει "πανελλαδικά ρεζίλι¨... αν διακινείται τέτοια φήμη, θα θέλαμε να τη
μάθουμε, να ακούσουμε ποιοι και τι λένε για εμάς, αν κάπου έχουμε σφάλει να διορθωθούμε και αν κάπου αδικούμαστε, να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Η μόνη τέτοια περίπτωση που γνωρίζουμε είναι σε σχετικά πρόσφατη ανταλλαγή επιστολών με μια συλλογικότητα, η οποία δεν ανάρτησε, ως όφειλε, την απάντησή μας, οπότε και θεωρήσαμε λογικό να μη συνεχίσουμε την επικοινωνία.»
Αν είχατε την υπομονή να διαβάσετε αυτό το άρθρο και την επικοινωνία που είχαμε με το Σύλλογο Ωκεανογράφων Ελλάδας θα βλέπετε ότι δεν διαδώσαμε καμία απολύτως φήμη.
Ούτε βιαστήκαμε να βγάλουμε συμπέρασμα για το ήθος τους μόλις μάθαμε ότι δέχονται χορηγίες από αυτούς που ετοιμάζονται να λεηλατήσουν τη φύση και τις ζωές μας. Αντίθετα, φροντίσαμε να επαληθεύσουμε ότι η πληροφορία για τις χορηγίες από τα ΕΛΠΕ είναι έγκυρη, ότι έχουν γνώση για το πρόγραμμα εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ελλάδα και ότι η θέση τους είναι η σιωπή.
Σιωπή για εμάς σημαίνει συνενοχή, ιδίως όταν η σιωπή προέρχεται από σχετικούς επιστήμονες ή επαγγελματίες οικολόγους. Θα περιμέναμε από αυτούς, αφού γνωρίζουν πολύ καλά τι θα συμβεί αν γίνουν εξορύξεις πετρελαίου/φυσικού αερίου στο θαλάσσιο περιβάλλον (ή στις αρκούδες στην περίπτωση του Αρκτούρου) να είναι αρωγοί στην προσπάθειά μας να σώσουμε τις θάλασσες και τα δάση μας. Αλλά όχι.
Ο λόγος που σήμερα δημοσιεύουμε τη συνέχεια των επιστολών που είχαμε ανταλλάξει τότε με τους «πράσινους» φορείς είναι γιατί διαβάσαμε με έκπληξη ότι «οφείλαμε» να το είχαμε κάνει.
Άραγε με τη σημερινή δημοσίευση ξεπληρώνουμε τις οφειλές μας στον ΣΕΩΚ ή τους χρωστάμε και κάτι άλλο;
